Hayat Canımızı Yaktığında; Acı, Izdıraba Nasıl Dönüşür?
Çoğu zaman kontrol bunun sebebidir.
Basit bir egzersiz👇
Nefes Alın, Tutun ve Bırakın
Yavaşça derin bir nefes alın ve ciğerleriniz hava ile dolduğunda nefesinizi tutun.
Nefesinizi olabildiğince uzun süre tutun.
Nefesinizi vücudunuzun içinde tuttukça, basıncın, nasıl arttığını fark eedin.
Göğsünüzde, boynunuzda ve karnınızda ne olduğunu fark edin.
Gerilimin artmasına ve basıncın yükselmesine dikkat edin.
Başınızda, boynunuzda, omuzlarınızda, göğüs ve karınınızda oluşan hisleri fark edin.
Ve nefesinizi tutun.
Tutmaya devam edin.
Bedensel hislerin nasıl daha da şiddetlendiğine ve vücudunuzun sizi nasıl nefes vermeye zorladığına dikkat edin.
Bu fiziksel hisleri, hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmamış olan meraklı bir çocuk gibi gözlemleyin.
Artık bir an daha tutamayacak hale gelince, nefesinizi yavaşça ve hafifçe verin.
Nefesinizi salıverirken, bu tecrübenin tadını çıkarın.
Nefes vermenin basit zevkinin tadına varın.
Bırakma hissini fark edin.
Gevşeme hissini fark edin.
Ciğerlerinizin inmesine ve omuzlarınızın düşmesine dikkat edin.
Serbest bırakmanın verdiği basit zevkin tadını çıkarın.
*****
Günlük yaşantımızda, hangi sıklıkta, inatla bir şeyleri bırakmıyor ve o şeylere sıkıca sarılıyoruz?Eski hesapları, kinleri ve ihtilafları bırakmıyoruz? Bize faydası olmayan tavırları ve ön yargıları bırakamıyoruz?
Suçlama ve haksızlık kavramlarına sarılıyoruz? Kendimizi sınırlayan inançları, eski başarısızlıkları ve acı veren anıları bırakmıyoruz? Kendimizin, gerçekçi olmayan beklentilere tutunmasına izin veriyoruz?
Haklı haksız, doğru yanlış konulu hikayelerimize sarılıyor ve kendimizi gerçeğe karşı verdiğimiz beyhude mücadelelere sürüklüyoruz?
Serbest bırakmayı daha iyi uygulayabilirsek ne olurdu?
Bu kadar sıkı sarılmayı bıraksak?
Endişelerimize, hayal kırıklıklarımıza, eleştirilerimize, yargılarımıza, kızgınlıklarımıza veya suçlamalarımıza tutunmuşken, kendimizi yakalayıp nefesimizi kullanarak bunları serbest bırakmayı kendinize hatırlatabilirsek ne olur?
Sadece nefes alın, tutun ve verin!
İsterseniz içinizden “serbest bırakıyorum” gibi bir şey diyebilirsiniz.
Tuttuğunuz her şeyin sadece stres seviyenizi artırıp yaşam enerjinizi tükettiğini, onlara sıkıca tutunmuş olduğunuzu fark edin…
Kontrol kimde?
(Russ Harris’in Gerçeğin Tokadı Kitabından alınmıştır.)